όμορφες ιστορίες

το νου σας!

γούνινοι θεραπευτές & καλές νεράιδες, κυκλοφορούν εκεί έξω… αδέσποτοι!

Ήταν καλοκαίρι του 2006. Μια καλή νεράιδα περπατούσε στο δρόμο και ξαφνικά ήρθε καταπάνω της ένα κατάξανθο κουτάβι, πεινασμένο, βρώμικο και τρομοκρατημένο. Η καλή νεράιδα, που είχε ήδη έναν υπέροχο σκύλο και δεύτερο δεν ήθελε, σκέφτηκε να δώσει το κουτάβι στη φίλη της τη Φανή, που η τύχη είχε αποφασίσει να ζει πια ολομόναχη και που αγαπούσε τα ζώα. Έτσι, η νεράιδα σήκωσε αμέσως το σκυλάκι, το τάισε, το ησύχασε, το μπανιάρισε, έκανε ό,τι τέλος πάντων κάνει κανείς μ’ ένα μωρό κι ύστερα… πήρε τη Φανή τηλέφωνο.

Η Φανή διόλου δε χάρηκε με την έκπληξη της νεράιδας! Την επομένη έφευγε για τις καλοκαιρινές της διακοπές και δεν ήθελε έτσι κι αλλιώς να αναλάβει την ευθύνη ενός ζώου. Επαναλάμβανε συνεχώς στη νεράιδα πως αποκλείεται να έπαιρνε το κουτάβι, κυρίως επειδή ταξίδευε συχνά. Ταυτόχρονα όμως χάιδευε και το μικρό κεφαλάκι. Επίσης, η νεράιδα εκτός από καλή ήταν και εξαιρετικά επίμονη, οπότε η Φανή την άλλη μέρα ταξίδεψε μαζί με το σκυλάκι, που βαφτίστηκε Κλειώ.

Η Κλειώ μεγάλωσε κι έγινε ένα πανέξυπνο, τρυφερό σκυλί. Στα μάτια της αντανακλάει όλη η αγάπη που εισέπραξε απ’ τη Φανή όλα αυτά τα χρόνια. Κι η Φανή όμως, λίγο μετά που υιοθέτησε τη μικρή Κλειώ άρχισε να λέει το ίδιο ακριβώς που λέει μέχρι σήμερα, πως δηλαδή δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή της χωρίς την Κλειώ. Τεράστια δέσμευση, λέει, είναι το να έχεις ένα ζώο, πολύ μεγάλη ευθύνη, αξιοσημείωτο έξοδο, ένα σωρό μικρότεροι ή μεγαλύτεροι μπελάδες, κούραση και χίλια άλλα. Επίσης λέει πως όλα αυτά αξίζουν τον κόπο και με το παραπάνω!

Τα χρόνια απ’ τη μέρα που η Φανή απέκτησε την Κλειώ πέρασαν. Κι ένα απόγευμα στις αρχές του Οκτώβρη, η καλή νεράιδα έκανε βόλτα με τις δυο τους σ’ ένα πάρκο. Έξαφνα, από το πουθενά, εμφανίστηκε ένα μικρό μαυρόασπρο γατάκι. Αδιαφορώντας τελείως για το μέγεθος της Κλειούς, έτρεξε ατρόμητο προς τη νεράιδα, ξεφωνίζοντας για βοήθεια. Ο σκύλος της νεράιδας είχε στο μεταξύ κοιμηθεί τον αιώνιο ύπνο κι η νεράιδα έκτοτε δήλωνε διαρκώς πως δε θα έπαιρνε ποτέ ξανά άλλο ζώο.

– «Παρ’ το!», είπε η Φανή μόλις είδε το γατάκι.
– «Τι να πάρω; Μπορεί να ’χει τη μάνα του», απάντησε η νεράιδα.
– «Καμιά μάνα του δεν έχει, το πετάξανε! Παρ’ το!», επέμεινε η Φανή.
– «Καλά πάμε κι άμα είναι εδώ στην επιστροφή θα δούμε…», προσπάθησε η νεράιδα ν’ αποφύγει το μπελά
– «Παρ’ το τώρα!», πρόσταξε η Φανή.
– «Ρε Φανή δε θέλω γάτα!», διαμαρτυρήθηκε η νεράιδα.
– «Ούτε εγώ ήθελα σκύλο!», διαμαρτυρήθηκε η Φανή πιο έντονα κι άρα κέρδισε την παρτίδα.

Έτσι ακριβώς, η καλή νεράιδα απέκτησε τον Τάρτα. Μεγάλωσε με χάδια και παιχνίδια κι έγινε ένας κούκλος. Επίσης, παρά τις προσπάθειες της νεράιδας να γίνει ένας καθώς πρέπει γάτος, αυτός έγινε απίστευτος αλήτης! Κι όπως συνήθως συμβαίνει με τους ωραίους αλήτες, έχει τεράστιο σουξέ στα κορίτσια. Τώρα δα, πάλι δεν είναι στης νεράιδας. Κάπου γυρνάει από χθες. Προσφάτως ανακάλυψε το ζευγάρωμα και… του δίνει και καταλαβαίνει! Άμα πεινάσει πολύ όμως, ξέρει τον δρόμο για το σπίτι. Θα γυρίσει, θα φάει, θα κοιμηθεί κάμποσο κι έπειτα… βουρ!

η Κλειώ ένα μήνα μετά την υιοθεσία της

Φανή & Κλειώ, προχθές

εδώ κοιτάζουν έναν όμορφο σκύλο που περνάει…

ο Τάρτας τη μέρα που φορτώθηκε στη νεράιδα

ο Τάρτας πριν λίγες μέρες, αλητεύοντας έξω απ’ το νεραϊδόσπιτο